انحنای روح من
شانه های خسته ی غرور من
تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است
کتف گریه های بی بهانه ام
بازوان حس شاعرانه ام
زخم خورده است ....

دردهای پوستی کجا ؟
درد دوستی کجا ؟ *

* قیصر امین پور

Labels:

 

Post a Comment