نمیدونم چرا بعضیها اصرار دارن که آدم بهشون دروغ بگه ، یا اینکه خودش رو اونطوری نشون بده که اونا دوست دارن شاید اینطوری باهاشون احساس نزدیکی بیشتری هم بکنن ولی این به نظر من اینطور زندگی کردن هیچ ارزشی نداره ؛ تازه از اونها بدتر اون طرف مقابله که انگار تو زندگیش داره فیلم بازی میکنه ، اینجور زندگی کردن هم به نظر من به درد نمیخوره ، زندگیی که توش همش دروغ و فریبکاری باشه سرانجام نداره .
اینجور مواقع میدونی یاد چی می افتم ؟ یاد اون کلاغه و روباهه ! گفت :" به به عجب سری ،چه دمی ،عجب پایی و ..."